‘Een schrijvende drummer. Of een drummende schrijver’.
In februari 1979 deed ik mijn eerste optreden met een echte rockband. Inmiddels staat de teller op ruim 1.500 gigs in binnen- en buitenland.
Acht jaar later, in november 1987, schreef ik mijn eerste artikelen, voor de regionale krant. Een recensie van een concert van Herman Brood. Een interview met toenmalig Nederlands bluestrots Flavium. Honderden interviews en artikelen volgden.
Drummen, drumles geven, verhalen schrijven. Het is wat ik inmiddels mijn bijna hele leven doe.
Als drummer heb ik in veel bands gespeeld. Een kleine vijftig, heb ik uitgerekend. Vaste bands, maar ook de nodige invalklussen. Het begon met (hard)rock, daarna volgden blues, pop, funk, soul, allround. Er is weinig wat ik niet heb gespeeld.
Namen? In mijn regio Zutphen/Achterhoek waren dat roemruchte bands als Poundcake, Vangouw, Blackbury Accident en de top 40-band Superfly.
Op nationaal en Europees niveau onder meer The Veldman Brothers, Leif de Leeuw Band, The Etta James Experience, Rob Orlemans & Half Past Midnight en de bluesbands van de Amerikanen Sonny Hunt en Tony Spinner. Tony was onder meer jarenlang gitarist/zanger bij Toto.
Tegenwoordig speel ik in de Eric Clapton-tribute Claptunes en in de Cry Me A River Band, waarmee we in 2022/2023 een theatertour doen met de nieuwe show ‘Heroes of the 70’s’, een ode aan de jaren zeventig.
Daarnaast heb ik samen met mijn vrienden Stef en Marcel het theaterprogramma ‘Nooit Genoeg’ samengesteld. In kleine, intieme setting spelen we liedjes uit de lange pophistorie en vertellen we onze verhalen daarbij.
Drumles geef ik op het Popcollege Zutphen.
Als (muziek)journalist werk ik of heb ik gewerkt voor diverse kranten en magazines. Niet enkel muziekbladen, ik schrijf met evenveel plezier en interesse over andere onderwerpen. Maar vanuit mijn achtergrond is muziek een logisch onderwerp.
Voor bladen als Soundz en Slagwerkkrant heb ik de eer gehad veel (rock)bands en artiesten te mogen interviewen en ontmoeten.
Wie dan? Poeh. Meer dan ik ooit durfde dromen. Robert Plant, Ozzy Osbourne, Meat Loaf, Queen, Metallica, Rammstein, Deep Purple, Bon Jovi, Toto, Earring, De Dijk.
Geweldig om te doen. Maar verhalen met en over jonge ambitieuze bands zijn net zo goed heel mooi om te maken.
Evenals niet-muziek gerelateerde artikelen. Ik denk dan aan reportages over bedrijven als Bol.com en de prachtige Van Nelle Fabriek Rotterdam. Aan een interview met Elco Brinkman als voorzitter van Bouwend Nederland, met schrijver Jan Siebelink over ‘Knielen op een bed violen’ of met Anita Witzier over haar visie op een duurzame maatschappij.
En oh ja, het artikel over de brandweerman van hier even verderop, die na jaren van trouwe dienst afscheid neemt en letterlijk en figuurlijk vol vuur terugblikt. Ook fijne en dankbare onderwerpen.
In maart 2019 verscheen mijn verhalenbundel ‘Dan kan je mooi je nieuwe trui aan’. Een kleine zestig verhalen, vooral uit mijn muzikale leven.
‘Han is een schrijvende drummer. Of een drummende schrijver.’
Zo noemde Slagwerkkrant me in een artikel over dat boek.
Beter kan ik het zelf niet omschrijven.
Discografie:
The Veldman Brothers – Refuel
Tony Spinner Band – Rollin’ & Tumblin’
Tony Spinner Band – Live in Europe
Tony Spinner Band – Culemborg Blues (official bootleg)
Sonny Hunt & The Dirty White Boys – Hitting The Noot
Sonny Hunt & The Dirty White Boys – The Nashville Blues Sessions
Vangouw – Passion Rules
Blackbury Accident – Too Late To Hide